اولین راه برقراری ارتباط کودک

اولین راه برقراری ارتباط با کودک چیست؟

برقراری ارتباط بین نوزاد تازه متولد شده بادنیای بیرون گریه است.

گریه های نوزاد،یک واکنش ذاتی وطبیعی است.

باگریه ها،کودک ناراحتی خود را نشان می دهد وبقیه را وادار می کند که دست به کار شوند.

گریه های مختلف،از روی تن، آهنگ ومدت تمیز داده می شودکه نیازهای مختلف را نشان می دهد.

نوزادان گریه ایی برای نشان دادن گرسنگی،ناراحتی،خستگی و برای نشان دادن ناکامی دارند.

حتی گریه ایی دارند که نشان می دهند که احساس درد می کنند یا مریض هستند.

با گذشت زمان گریه ها پیچیده تر می شود.

درحدود دوماهگی:

گریه های نامنظم و دل بخواهی ظاهرمی شود.

درحدود نه ماهگی:

کودک مدت کمتری گریه می کندوگریه های خود را نیمه تمام می گذارد تا اثر آنها براطرافیان را مورد بررسی قرار دهد.

نتایج تحقیقات در مورد گریه های کودکان

تحقیقات نشان می دهند:

 پاسخ سریع به گریه ها درسه ماه اول زندگی، فراوانی بعدی آن هارا کاهش می دهد.

منبع انرژی

تغذیه، بعد مهم دیگری از رفتار نوزاد است.
نوزاد بخشی مهمی از بیداری خود را به شیر خوردن می گذراند.

چرخه های تغذیه و بیداری با یکدیگررابطه نزدیک دارند.

اکثرنوزادان باید روزی بین 8تا14نوبت شیر بخورند.

شاخص های موقتی رشد

کودک به هنگام تولد مجهزبه تعدادی دستگاه رفتاری است که به آسانی راه می افتد وبازتاب ها نامیده می شوند.

بازتاب عبارت ازیک واکنش نسبتا ساده،غیرارادی و ذاتی درمقابل یک محرک است.

بازتاب واکنشی است که به طورخودکار از طریق(جریان های درونی)هدایت می شود.